ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΣΧΟΛΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015)

Στον προαύλιο χώρο του Μουσικού Σχολείου Ηρακλείου οργανώθηκε ο σχολικός εορτασμός για τους προστάτες της ελληνικής παιδείας τρεις Ιεράρχες.

Την εκδήλωση είχε αναλάβει για αυτή τη χρονιά το Καλλιτεχνικό Σχολείο, με υπεύθυνο τον Γεώργιο Φουκαδάκη, εκπαιδευτικό ΠΕ01του 46 ΓΕΛ Αθηνών, αποσπασμένου σ? αυτό το σχολείο.

Αμέσως μετά τον αγιασμό των άρτων οι μαθήτριες του Β1 τμήματος του Λυκείου Ράνια Καλαθάκη, Μαρία Κάντα και Μαρία Αγγελιδάκη διάβασαν κείμενα για το βίο του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Στη συνέχεια, με επιτυχή τρόπο, οι παραπάνω μαθήτριες διάβασαν αποσπάσματα από το έργο του Μεγάλου Βασιλείου «Προς τους νέους πώς να ωφελούνται από τα Ελληνικά Γράμματα», σε μετάφραση Βασιλείου Μουστάκη και επιλογή του υπεύθυνου καθηγητή, το οποίο παραθέτουμε? από τον Γρηγόριο το Θεολόγο διάβασαν ένα ποίημα του περί της ζωής και ένα από τους τελευταίους λόγους του «περί φιλοπτωχείας», σε νεοελληνική απόδοση από τη μονή Παρακλήτου Ωρωπού? από τον Ιωάννη Χρυσόστομο διάβασαν κείμενά του για την ανατροφή των παιδιών και την κοινοκτημοσύνη των αγαθών.

Πολλο? λόγοι, ?γαπητά μου παιδιά, μ? κάνουν ν? σ?ς δώσω α?τ?ς τ?ς συμβουλές. Πιστεύω ?τι ε?ναι ο? καλύτερες κα? θ? σ?ς ?φελήσουν, ?ν τ?ς κάνετε κτ?μα σας. ?χω προχωρημένη ?λικία. ?σκήθηκα στ? ζω? μ? πολλο?ς τρόπους. Γνώρισα ?π? πολλ? χρόνια τ?ς βιοτικ?ς μεταβολές, πο? συμπληρώνουν τ?ν ?νθρώπινη μόρφωση. ?τσι, ?χω κάμποση πείρα στ? ?νθρώπινα πράγματα. Μπορ?, λοιπόν, σ? α?το?ς πο? πρωτομπαίνουν στ? στάδιο τ?ς ζω?ς, ν? δείξω τ?ν ?σφαλέστερο δρόμο?

?σοι στ? συγγράμματα τ?ν ?ρχαίων ?λλήνων δ?ν ?ναζητο?ν μονάχα τ? γλύκα κα? τ? χάρη το? λόγου, μπορο?ν ν? ?ποκομίσουν κα? κάποια ?φέλεια γι? τ?ν ψυχή. Πρέπει, λοιπόν, α?τ? τ? συγγράμματα ν? τ? σπουδάζουμε ?κολουθώντας τ? παράδειγμα τ?ν μελισσ?ν. Ο? μέλισσες δ?ν πετ?νε σ? ?λα τ? λουλούδια μ? τ?ν ?διο τρόπο. Κι ?που καθίσουν, δ?ν κοιτ?νε ν? τ? πάρουν ?λα. Παίρνουν μονάχα ?σο χρειάζεται στ? δουλειά τους κα? τ? ?πόλοιπο τ? παρατο?ν κα? φεύγουν. ?τσι κι ?με?ς, ?ν ε?μαστε φρόνιμοι. Θ? πάρουμε ?π? α?τ? τ? κείμενα ?,τι συγγενεύει μ? τ?ν ?λήθεια κα? μ?ς χρειάζεται κα? τ? ?πόλοιπα θ? τ? ?φήσουμε πίσω μας. Κι ?πως, κόβοντας τ? τριαντάφυλλο, ?ποφεύγουμε τ? ?γκάθια τ?ς τριανταφυλλι?ς, ?τσι κι ?π? τ? κείμενα α?τ? θ? πάρουμε ?,τι ε?ναι χρήσιμο κα? θ? φυλάξουμε τ?ν ?αυτό μας ?π? ?,τι ε?ναι ?πιζήμιο. ?π? τ?ν πρώτη, λοιπόν, στιγμ? πρέπει ν? ?ξετάζουμε τ? διδάγματα χωριστ? κα? ν? τ? προσαρμόσουμε στ?ν σκοπό μας, φέρνοντας, κατ? τ? δωρικ? παροιμία τ? σχετικ? μ? το?ς κτίστες, τ?ν πέτρα στ? ?λφάδι?

Στ?ν ?λλη ζωή, θ? φθάσουμε μ? τ?ν ?ρετή. Τ?ν ?ρετή, πο? ?ξύμνησαν κι ο? ποιητ?ς κι ο? πεζογράφοι, ?λλα πι? πολ? ο? φιλόσοφοι? Τί ?λλο τάχα σκέφθηκε ? ?σίοδος ?π? τ? ν? προτρέψει το?ς νέους στ?ν ?ρετή, ?ταν φιλοτεχνο?σε το?ς στίχους του, πο? ?λοι τους τραγουδο?ν; Σκέφθηκε ?τι ? δρόμος τ?ς ?ρετ?ς ε?ναι στ?ν ?ρχ? κακοτράχαλος κα? δυσκολοδιάβατος κι ?νηφορικός. ?τι τ?ν διανύει κάποιος μ? πολ?ν ?δρώτα κα? πολ? κόπο. ?τι, γι? α?τ?ν τ?ν λόγο, δ?ν μπορε? ? καθένας ν? βάλει τ? πόδι του σ? α?τ?ν τ?ν δρόμο, μ? τ?ν ?ποτομι? πο? δείχνει, κι ο?τε, ?ν τ?ν περπατήσει, θ? φθάσει ε?κολα στ?ν κορυφή. ?τι σ?ν φθάσει ?μως ?κε? πάνω, βλέπει π?ς στ?ν πραγματικότητα ?ταν ?νας δρόμος ?σιος, ?μορφος, ε?κολος, καλοδιάβατος κα? πι? ε?χάριστος ?π? τ?ν ?λλο, πο? ?δηγε? στ?ν κακία κα? πο? ? ?διος ποιητ?ς ε?πε ?τι μονομι?ς μπορε? κανε?ς ν? τ?ν διαβε?, διότι βρίσκεται κοντά μας. ?γ? τ? πιστεύω: ? ?σίοδος ?στόρησε ?λα α?τ? γι? ν? μ?ς παροτρύνει στ?ν ?ρετή, ν? σπρώξει τ?ν καθένα στ? καλό, ν? μ?ς κάνει ν? μ? τ? βάλουμε κάτω μπροστ? στο?ς κόπους κα? ν? μ? σταματήσουμε πρ?ν ?π? τ? τέλος το? δρόμου? ?κουσα κάποτε ν? μιλ? σχετικ? μ? α?τ? τ? θέμα ?νας ?νθρωπος, πο? ε?χε τ? δύναμη ν? ?μβαθύνει στ? νόημα τ?ν ποιητ?ν. ?λεγε, λοιπόν, ?τι ?λη ? ποίηση το? ?μήρου δ?ν ε?ναι ?λλο παρ? ?νας ?μνος τ?ς ?ρετ?ς. ?λα, στ?ν ?μηρο, ?κτ?ς ?π? ?,τι ε?ναι περιθωριακό, ?ποβλέπουν σ? α?τό. ?τσι, λόγου χάρη, συμβαίνει μ? ?σα γράφει γι? τ?ν ?δυσσέα, πο? σώθηκε γυμν?ς ?π? τ? ναυάγιο καί, στ?ν ?ρχή, μ? μόνη τ?ν ?μφάνισή του, προκάλεσε τ?ν σεβασμ? τ?ς βασιλοκόρης Ναυσικ?ς. ? γύμνια του δ?ν ?ταν ντροπή, διότι ?ντ? γι? ρο?χα ?ταν ντυμένος μ? τ?ν ?ρετή. Κι ?στερα προκάλεσε ?γαθ? ?ντύπωση κα? στο?ς ?λλους Φαίακες, σ? σημε?ο πο? ν? παρατήσουν τ?ν τρυφηλ? ζωή τους κα? ν? προσπαθο?ν, θαυμάζοντάς τον, ν? τ?ν μιμηθο?ν?

? μόνη ?ναφαίρετη ?διοκτησία ε?ναι ? ?ρετή. Τ?ν ?χει δική του ? καθένας κι ?σο ζ? κι ?ταν φύγει ?π? α?τ?ν ?δ? τ?ν κόσμο. Γι? α?τ? κι ? Σόλων, θαρρ?, ε?πε στο?ς πλουσίους τό:
«Δ?ν θ? ?νταλλάξουμε μαζί τους τ?ν πλο?το μ? τ?ν ?ρετή. Πάντα ?κείνη μένει,
?ν? τ? χρ?μα συχν? ?π? τ?ν ?να στ?ν ?λλο περν?»?

?λλ? κι ? σοφιστ?ς Πρόδικος, ? Κε?ος, ?κφράζεται παρόμοια κάπου στ? συγγράμματά του, φιλοσοφώντας γύρω ?π? τ?ν ?ρετ? κα? τ?ν κακία??ταν ? ?ρακλ?ς ?ταν ?κόμα πολ? νέος, σχεδ?ν τ?ς ?λικίας σας, σκεφτόταν ποι?ν δρόμο ν? πάρει, τ?ν κοπιαστικ? τ?ς ?ρετ?ς ? τ?ν πολ? ε?κολο. Τ?ν σίμωσαν, λοιπόν, δυ? γυνα?κες, ? ?ρετ? κι ? Κακία. ? διαφορά τους φάνηκε ε?θύς, μ? τ?ν ?ξωτερική τους ?μφάνιση, πρ?ν ?κόμα ?ρθρώσουν λέξη. ? μι? ?ταν στολισμένη φανταχτερ? ?π? τ?ν κομμωτικ? τέχνη, σ?ν καλλονή, ?λλ? μ? πλαδαρ?ς σάρκες ?ξ α?τίας τ?ς τρυφηλ?ς ζω?ς, κι ?π? πίσω της ?ρχονταν ?λα τ? πάθη τ?ς ?δον?ς. Τ? ?δειχνε ?λα α?τ? κα? τ? συνόδευε μ? πολλ?ς ?ποσχέσεις, προσπαθώντας ν? τραβήξει πρ?ς τ? μέρος τ?ς τ?ν ?ρακλ?. ? ?λλη ?ταν ?σχνή, ?τημέλητη, μ? σοβαρ? βλέμμα κι ?λεγε πράγματα ?ντελ?ς διαφορετικά. Δ?ν ?ποσχόταν τίποτε τ? ?ναπαυτικ? κα? τ? ε?χάριστο. ?ποσχόταν μονάχα χίλιους δυ? κόπους κι ?δρώτα κα? κινδύνους παντο?, σ? στερι?ς κα? θάλασσες. Κα? τ? βραβε?ο, γι? ?λα α?τά, θ? ?ταν ν? γίνει ? ?ρακλ?ς θε?ς – ?λεγε ? Πρόδικος. Κι ?πως ξέρετε, ? ?ρακλ?ς, στ? τέλος α?τ?ν ?κολούθησε…

?πάρχουν ?νθρωποι πο? μ? φουσκωμένα λόγια ?ξυμνο?ν τ?ν ?ρετ? μπροστ? στο?ς ?λλους, ?λλ? στ? δική τους ζω? προτιμο?ν τ?ν ?κολασία ?π? τ? σωφροσύνη, τ?ν πλεονεξία ?π? τ? δίκιο. Μ? τί μοιάζουν α?τοί; Μοιάζουν μ? το?ς ?θοποιο?ς πο? παίζουν δράματα κα? παρουσιάζονται στ? σκην? συχν? σ?ν βασιλιάδες κα? μεγάλοι ?ρχοντες, χωρ?ς ν? ε?ναι ο?τε τ? ?να ο?τε τ? ?λλο στ?ν πραγματικότητα καί, καμι? φορά, ο?τε ?λεύθεροι πολίτες, ?λλ? δο?λοι. ? μουσικ?ς θ? δεχόταν ν? μ?ν ε?ναι καλ? κουρντισμένη ? λύρα του; ? κορυφα?ος του χορο?, στ?ν τραγ?δία, θ? δεχόταν ν? μ?ν ε?ναι ? χορ?ς ?ναρμονισμένος μαζί του; ?χι. ?πάρχουν ?μως ?νθρωποι πο? θέλουν ν? διαφωνο?ν μ? τ?ν ?αυτό τους, κι ? ζωή τους ν? ?ρχεται σ? ?ντίθεση μ? τ? λόγια τους, ν? συμβαίνει σ? α?το?ς α?τ? πο? λέγει ? Ε?ριπίδης? ? γλώσσα μου ?ρκίσθηκε ?λλ? ?χι κι ? νο?ς, κα? πο? ν? θέλουν ν? φαίνονται κι ?χι ν? ε?ναι στ? ?λήθεια καλοί; ?λλ? κάτι παρόμοιο θ? ?ταν τ? ?κρον ?ωτον τ?ς ?δικίας, ?ν πρέπει ν? πιστέψουμε στ?ν Πλάτωνα, τ? ν? δίνει κανε?ς τ?ν ?ντύπωση ?τι ε?ναι σωστ?ς ?νθρωπος κα? στ?ν πραγματικότητα ν? μ?ν ε?ναι?

?λλ? ?ς κάνουμε πάλι πίσω, σ? ?,τι ?λεγα στ?ν ?ρχή. Στ? ?τι δηλαδ? δ?ν πρέπει ν? τ? ?φομοιώνουμε ?λα χωρ?ς διάκριση, ?λλα μονάχα ?σα ?φελο?ν. Διότι ε?ναι ντροπή, ν? ?πωθο?με τ?ς βλαβερ?ς τροφές, ?ν? στ? μαθήματα, πο? ε?ναι ? τροφ? τ?ς ψυχ?ς, ν? μ? δίνουμε καμι? σημασία, ?λλ? ν? τ? παίρνουμε κα? ν? τ? καταπίνουμε σ?ν τ? ?ρμητικ? ποτάμι. ? καπετάνιος δ?ν παρατ? τ? καράβι του ?πως λάχει στο?ς ?νέμους, ?λλ? τ? κατευθύνει πρ?ς τ? λιμάνι. ? τοξότης σκοπεύει τ?ν στόχο του. ? χαλκι?ς κι ? χτίστης ?ργάζονται σύμφωνα μ? τ?ν προσανατολισμ? κα? σχεδιασμ? τ?ς ?ργασίας τους. ?με?ς ε?μαστε τάχα κατώτεροι ?π? α?το?ς το?ς ?παγγελματίες τουλάχιστο στ? ν? ξεχωρίζουμε τ? συμφέρον μας; ?πως ? ?παγγελματίας ?χει ?να στόχο στ?ν ?ργασία του, ?τσι κι ? ?νθρώπινη ζω? ?χει ?να δικό της στόχο…

?ξιος θαυμασμο? ε?ναι κι ? Διογένης, πο? περιφρονο?σε ?λα μαζ? τ? ?νθρώπινα ?γαθ? κι ?λεγε ?τι ε?ναι πλουσιώτερος κι ?π? τ?ν βασιλι? τ?ς Περσίας, διότι στ? ζωή του ε?χε ?νάγκη ?π? λιγότερα πράγματα. Ο? πολλο? ?μως τίποτε δ?ν θαρρο?ν ?ρκετ? κα? θ? ?θελαν ν? ?χουν τ? τάλαντα το? Πυθίου κι ?πέραντα χωράφια … ?λλ? νομίζω ?τι τ?ν πλο?το, ?ταν δ?ν τ?ν ?χουμε, δ?ν πρέπει ν? τ?ν ποθο?με. Κι ?ταν τ?ν ?χουμε, ν? μ? καυχώμαστε γι? τ? ?τι ε?ναι δικός μας, ?λλ? γι? τ? ?τι ξέρουμε ν? τ?ν χρησιμοποιο?με. Σωστ? μίλησε ? Σωκράτης σ? ?να πλούσιο, πο? καυχιόταν γι? τ? βιός του, ?ταν το? ε?πε ?τι δ?ν θ? τ?ν θαύμαζε πρ?ν διαπιστώσει ?ν ?ξερε ν? χρησιμοποιήσει τον πλούτο. Θ? ?ταν γι? γέλια ? Φειδίας κι ? Πολύκλειτος, ?ν καυχιόντουσαν γι? τ? χρυσάφι κα? τ? φίλντισι, μ? τ? ?πο?α ? ?νας ?φτιαξε τ? ?γαλμα το? Δία γι? το?ς κατοίκους τ?ς ?λείας κι ? ?λλος τ? ?γαλμα τ?ς ?ρας γι? το?ς ?ργείους. Διότι θ? ε?χαν καυχηθε? γι? πλο?το πο? δ?ν ?ταν δικός τους κα? διότι δ?ν θ? λογάριαζαν τ?ν τέχνη τους πο? ?δωσε νόημα κι ?μορφι? στ? χρυσάφι. ?με?ς τώρα ε?μαστε λιγότερο καταγέλαστοι ?ν παραδεχθο?με ?τι ? ?ρετ? δ?ν ε?ναι ?ρκετ? στολίδι το? ?αυτο? της;?

?ταν ? φιλόσοφος Βίας ?ποχαιρετο?σε τ?ν γιό του, πο? ?φευγε γι? τ?ν Α?γυπτο, κα? τ? παιδ? τ?ν ρώτησε μ? ποι? πράξη του θ? τ?ν ε?χαριστο?σε περισσότερο, το? ?ποκρίθηκε: ?ποκτώντας ?φόδιο γι? τ? γηρατιά σου. Κα? μ? τ? λέξη ?φόδιο ?ννοο?σε τ?ν ?ρετή? Συμβουλεύω ν? ?ποκτο?με ?φόδιο γι? τ?ν ?τελεύτητη α?τ? ζωή, κινώντας, σύμφων? μ? τ? γνωστ? ?κφραση, πάντα λίθον, ?στε ν? παίρνουμε ?π? παντο? ?φέλεια γι? μι? τέτοια προοπτική. Βέβαια ε?ναι ζήτημα πο? θέλει κόπο κι ?χει δυσκολίες. ?λλ? δ?ν σημαίνει ?τι πρέπει ν? ?ποθαρρυνθο?με κα? ν? τ? ?μελήσουμε. ?λλ? ν? θυμηθο?με τ? παράγγελμα τ?ν Πυθαγορείων, πο? λέγει ?τι ? καθένας πρέπει ν? διαλέγει τ?ν ?ριστο τρόπο ζω?ς κα? ν? βρίσκει χαρ? μέσα του, συνηθίζοντάς τον. ?τσι, θ? ?πιχειρήσουμε τ? καλύτερο ?π? ?λα?

Tags: οι τρεις ιεράρχες

Καλλιτεχνικό σχολείο Ηρακλείου 24 Μαΐου 2015 2014-2015, Εκδηλώσεις

Trackback from your site.